29 november 2011
Nu is het 7 maanden geleden dat de contactlens m'n oog in ging.
Tot vandaag.... want hij past niet meer goed.
Mijn hoornvlies heeft ondertussen een andere vorm gekregen waardoor de pasvorm van de lens niet meer klopte.
Hij zat niet altijd lekker en als je even knippert met je oog terwijl je naar links kijkt, sprong hij er spontaan uit.
Een paar weken had ik weer een controle bij Visser Contactlenzen, deze keer in Utrecht in het UMC, en daar is toen een nieuwe aangemeten.
De nieuwe lens is vandaag geleverd en zoals dat hoort bij medische lenzen, bekijkt Dhr Otten de pasvorm.
Hij was zeer tevreden.
Zeker omdat de techniek om deze lens te maken zeer nieuw is.
Hoe precies weet ik niet, maar ze kunnen zeer nauwkeurig produceren waardoor het goed past.
Mijn oog met transplantaat en Ahmed kleppie, is best bijzonder. Zo bijzonder dat de gemaakte foto's van mijn oog meegaan naar Amerika.
In januari heeft Dhr Otten een symposium waarin hij een presentatie geeft over lezen, scleralenzen en andere speciale lezen (als een scleralens niet past) zoals bij mij.
In de presentatie laat hij mijn oog als voorbeeld zien en hoe het is opgelost.
Na het bekijken van rechts is het linker oog gemeten om ook een andere lens te gaan gebruiken.
De harde contactlens geeft geen comfort meer en draag ik liever niet dan wel.
Over twee weken komt er een zachte contactlens voor links in de hoop dat dit wel lekker draagt.
Als dit ook niets wordt, dan stop ik met lenzen dragen, althans, voor links.
Dan ga ik weer volledig aan de bril mét lens. twee in een.
Ondertussen ben ik flink geminderd met de medicijnen.
De Vexol druppel ik nu nog maar 1x per dag.
De Alphagan is helemaal gestopt.
De Cosopt nog 2x per dag.
En de fucithalmic is nog 1 week per maand en in die week 2x per dag smeren.
De overige 3 weken niet gebruiken.
Dus dat is, ondanks dit nog veel is, een hele vermindering.
Tot zover deze update.
Op dit blog vermeld ik mijn ervaringen nadat het ICE syndroom heeft toegeslagen en ik nu leef met een Ahmed valve en hoornvliestransplantatie.
dinsdag 29 november 2011
vrijdag 23 september 2011
5 maanden met lens
23 september 2011
Het is nu bijna 5 maanden geleden dat ik m'n speciale contactlens kreeg.
Om mezelf een cadeau te doen zit er in mijn linkeroog nu ook een contactlens (een gewone)
Over het algemeen gaat het goed maar er zijn van die periodes dan lukt het voor geen meter.
Door de medicijnen die ik nog steeds dagelijks druppel blijft de ooglidontsteking hardnekkig aanwezig.
Hierdoor is mijn oog vaak rood en ziet het er opvallend uit.
Droge ogen krijg je er wel van, ook links, dus soms heb ik twee rode ogen en dat ziet er misschien wat vreemd uit.
Maar goed.. ik kan er stereo mee kijken! dus wat zeur ik nou...
Dat stereo kijken was wel even wennen na zoveel maanden met 1 oog kijken.
En als je dan weer gewend bent, valt het zoooo tegen als je weer zonder lens kijkt.
Pas dan merk je hoe lastig het is om met 1 oog te kijken.
Je hersenen gaan weer snel aan de slag om weer comfortabel met 1 oog te zien en dat kost energie en dat is dus best vermoeiend.
Afgelopen dinsdagmiddag (20-09-2011) was er een controle gepland bij Vissers Contactlenzen in het JeroenBosch Ziekenhuis in Den Bosch.
Dhr. Otten hoorde mijn ervaringen aan en juist die dag zat m'n rechterlens niet lekker.
Hij keek met de spleetlamp en maakte verschillende foto's.
Achteraf bleek dat ze ook voor onderwijsdoeleinden worden gebruikt.
De lens is speciaal, m'n transplantaat is niet alledaags en m'n kleppie al helemaal niet!
Allemaal voer voor studenten of geïnteresseerde. Ik werk er graag aan mee.
Ik vroeg Dhr. Otten of hij nu kon zien waarom m'n lens niet lekker zit.
Er lijkt wat achter te zitten maar ik krijg het niet weg.
En in het weekend al zat het niet lekker.
Er bleek (door stof achter de lens) een kleine beschadiging in het hoornvlies te zitten.
Dit geneest bij een gezond mens binnen 2 dagen. Echter door mijn Vexol druppels duurt dit langer en heb ik langer pijn.
Advies was om ze een paar dagen helemaal niet te dragen en alles even tot rust te laten komen.
De afgelopen 3 dagen draag ik m'n bril en dat gaat best goed.
M'n hersenen zitten al weer in de 'mono' stand dus lukt het allemaal wel.
Over 4 weken moet ik terug naar Utrecht naar de oogpoli.
Dan gaan ze kijken of het aangepaste plan om de blepharitis te bestrijden werkt.
3 weken daarna wil Dhr Otten mij weer zien.
Mocht het comfort van m'n linker lens dan niet zijn verbeterd, zal hij me laten overstappen naar een zachte contactlens.
Het is nu bijna 5 maanden geleden dat ik m'n speciale contactlens kreeg.
Om mezelf een cadeau te doen zit er in mijn linkeroog nu ook een contactlens (een gewone)
Over het algemeen gaat het goed maar er zijn van die periodes dan lukt het voor geen meter.
Door de medicijnen die ik nog steeds dagelijks druppel blijft de ooglidontsteking hardnekkig aanwezig.
Hierdoor is mijn oog vaak rood en ziet het er opvallend uit.
Droge ogen krijg je er wel van, ook links, dus soms heb ik twee rode ogen en dat ziet er misschien wat vreemd uit.
Maar goed.. ik kan er stereo mee kijken! dus wat zeur ik nou...
Dat stereo kijken was wel even wennen na zoveel maanden met 1 oog kijken.
En als je dan weer gewend bent, valt het zoooo tegen als je weer zonder lens kijkt.
Pas dan merk je hoe lastig het is om met 1 oog te kijken.
Je hersenen gaan weer snel aan de slag om weer comfortabel met 1 oog te zien en dat kost energie en dat is dus best vermoeiend.
Afgelopen dinsdagmiddag (20-09-2011) was er een controle gepland bij Vissers Contactlenzen in het JeroenBosch Ziekenhuis in Den Bosch.
Dhr. Otten hoorde mijn ervaringen aan en juist die dag zat m'n rechterlens niet lekker.
Hij keek met de spleetlamp en maakte verschillende foto's.
Achteraf bleek dat ze ook voor onderwijsdoeleinden worden gebruikt.
De lens is speciaal, m'n transplantaat is niet alledaags en m'n kleppie al helemaal niet!
Allemaal voer voor studenten of geïnteresseerde. Ik werk er graag aan mee.
Ik vroeg Dhr. Otten of hij nu kon zien waarom m'n lens niet lekker zit.
Er lijkt wat achter te zitten maar ik krijg het niet weg.
En in het weekend al zat het niet lekker.
Er bleek (door stof achter de lens) een kleine beschadiging in het hoornvlies te zitten.
Dit geneest bij een gezond mens binnen 2 dagen. Echter door mijn Vexol druppels duurt dit langer en heb ik langer pijn.
Advies was om ze een paar dagen helemaal niet te dragen en alles even tot rust te laten komen.
De afgelopen 3 dagen draag ik m'n bril en dat gaat best goed.
M'n hersenen zitten al weer in de 'mono' stand dus lukt het allemaal wel.
Over 4 weken moet ik terug naar Utrecht naar de oogpoli.
Dan gaan ze kijken of het aangepaste plan om de blepharitis te bestrijden werkt.
3 weken daarna wil Dhr Otten mij weer zien.
Mocht het comfort van m'n linker lens dan niet zijn verbeterd, zal hij me laten overstappen naar een zachte contactlens.
dinsdag 26 april 2011
De contactlens is binnen
Dinsdag 26 april 2011
Vandaag was het dan zo ver, de speciaal aangemeten contactlens is klaar!
De lenzenafdeling was nét verhuisd van het carolusziekenhuis naar het nieuwe Jeroen Bosch ziekenhuis en beleefde zijn eerste dag daar.
De oogheelkundepoli wordt goed aangegeven en nadat ik mijzelf een kleine rondleiding had gegeven in het hagelnieuwe pand kwam ik 15 minuten te vroeg aan.
Ik hoefde gelukkig niet te wachten en kreeg direct mijn lens in mijn oog om deze 15 minuten te laten wennen.
Dhr. Otten kwam vrolijk als altijd de gang in om mij te halen voor een onderzoek.
Spleetlamp erop, contrastvloeistof erin en kijken maar.
Het aanmeten was goed gelukt want de lens paste in een keer!
Op de foto's met contrastvloeistof is goed te zien dat de lens 'rust' op mijn originele hoornvlies. De bolling gaat mooi over het getransplanteerde hoornvlies heen en raakt het niet aan. Door het vloeistoflaagje tussen hoornvlies en contactlens worden alle oneffenheden weggenomen en kan het licht goed mijn oog in komen.
De leestest die later werd gedaan was zeer goed! Van de kleinste regel had ik 1 letter niet goed. Daardoor heb ik 0.9 gelezen en dat staat voor 90% zicht!
Als je bedenkt dat ik zonder lens op zo'n 4 meter afstand niet eens kan zien hoeveel vingers men opsteekt, is dat een zeer goed resultaat.
Het is nu nog een kwestie van wennen aan een lens op je oog.
Elke dag mag het 2 uur langer dus over een paar dagen kan ik het volledig dragen.
Kijken met 1 lens en 1 brillenglas lijkt mij niet handig dus voor mijn linker oog komt er ook een contactlens. Dit is uiteraard een 'gewone' lens en wordt over twee weken al geleverd.
Over 5 weken moet ik terug voor controle bij Dhr. Otten en ook in het UMC Utrecht omdat ze het goed in de gaten houden.
Wat nog wel zorgelijk blijft is de blepharitis, de ooglidontsteking. Deze blijft om de zoveel dagen opspelen. Gisteren niets aan de hand en alles mooi roze maar vandaag was het weer rood.
Ik heb Dhr. Otten verteld van mijn ontsteking van 2 weken geleden en hij stelt voor om de vidisic aan te passen. Deze kunsttraan zit nu in een tube met conserveermiddel en dat gaat over op conserveermiddelvrij. De hoop is dat het dan langer goed gaat.
We zullen het zien.
Ik ga lekker wennen aan bijna 100% zicht en dat mijn twee ogen weer gaan samenwerken. Na ruim 16 maanden niets doen mag/moet hij nu weer meedoen.
De spieren zullen na een dag of 5 weer volledig functioneel zijn.
Tot zover deze blogaanvulling.
Vandaag was het dan zo ver, de speciaal aangemeten contactlens is klaar!
De lenzenafdeling was nét verhuisd van het carolusziekenhuis naar het nieuwe Jeroen Bosch ziekenhuis en beleefde zijn eerste dag daar.
De oogheelkundepoli wordt goed aangegeven en nadat ik mijzelf een kleine rondleiding had gegeven in het hagelnieuwe pand kwam ik 15 minuten te vroeg aan.
Ik hoefde gelukkig niet te wachten en kreeg direct mijn lens in mijn oog om deze 15 minuten te laten wennen.
Dhr. Otten kwam vrolijk als altijd de gang in om mij te halen voor een onderzoek.
Spleetlamp erop, contrastvloeistof erin en kijken maar.
Het aanmeten was goed gelukt want de lens paste in een keer!
Op de foto's met contrastvloeistof is goed te zien dat de lens 'rust' op mijn originele hoornvlies. De bolling gaat mooi over het getransplanteerde hoornvlies heen en raakt het niet aan. Door het vloeistoflaagje tussen hoornvlies en contactlens worden alle oneffenheden weggenomen en kan het licht goed mijn oog in komen.
De leestest die later werd gedaan was zeer goed! Van de kleinste regel had ik 1 letter niet goed. Daardoor heb ik 0.9 gelezen en dat staat voor 90% zicht!
Als je bedenkt dat ik zonder lens op zo'n 4 meter afstand niet eens kan zien hoeveel vingers men opsteekt, is dat een zeer goed resultaat.
Het is nu nog een kwestie van wennen aan een lens op je oog.
Elke dag mag het 2 uur langer dus over een paar dagen kan ik het volledig dragen.
Kijken met 1 lens en 1 brillenglas lijkt mij niet handig dus voor mijn linker oog komt er ook een contactlens. Dit is uiteraard een 'gewone' lens en wordt over twee weken al geleverd.
Over 5 weken moet ik terug voor controle bij Dhr. Otten en ook in het UMC Utrecht omdat ze het goed in de gaten houden.
Wat nog wel zorgelijk blijft is de blepharitis, de ooglidontsteking. Deze blijft om de zoveel dagen opspelen. Gisteren niets aan de hand en alles mooi roze maar vandaag was het weer rood.
Ik heb Dhr. Otten verteld van mijn ontsteking van 2 weken geleden en hij stelt voor om de vidisic aan te passen. Deze kunsttraan zit nu in een tube met conserveermiddel en dat gaat over op conserveermiddelvrij. De hoop is dat het dan langer goed gaat.
We zullen het zien.
Ik ga lekker wennen aan bijna 100% zicht en dat mijn twee ogen weer gaan samenwerken. Na ruim 16 maanden niets doen mag/moet hij nu weer meedoen.
De spieren zullen na een dag of 5 weer volledig functioneel zijn.
Tot zover deze blogaanvulling.
donderdag 17 maart 2011
Scleralens.. toch niet.
17 maart 2011
Vandaag was het zover. De scleralens gaat aangemeten worden door Dhr Otten.
Eerst werd mijn dossier uitgebreid gelezen en doorgenomen met mij. Tussendoor wordt het oog bekeken en volop foto's gemaakt. Onderaan staan 3 foto's. Je ziet het transplantaat, het buisje in het oog en de verkleving van het ICE syndroom.
Dhr Otten heeft in zijn loopbaan 3x eerder ICE syndroom patiënten gehad en ik was nummer 4.
Dat is voor de kenners natuurlijk leuk om te zien maar maakt het ook weer moeilijk.
Na passen en meten blijkt mijn ICE syndroom namelijk niet het enige te zijn dat afwijkend is.
Mijn 'oog' is ten opzichte van 'normaal' kleiner waardoor een grote scleralens niet past.
De kleinste lens die gevonden werd paste wel, maar door mijn Ahmed klepje en de verdikking die daarmee gepaard gaat, blijft er een luchtbel onder zitten.
De eerder besproken inkeping moet dusdanig groot worden gemaakt dat hij niet goed kan sluiten en daarmee juist ruimte geeft om een luchtbel te laten ontstaan en los laat.
Het beeld met deze test-scleralens was overigens niet echt handig. 1 plafondlamp zag ik nu niet 7 keer, maar minstens 10! en een behoorlijk stuk uit elkaar. (met 1 oog gezien!)
Ik voelde de lens overigens niet eens zitten. Het inzetten ging prima en omdat hij niet direct op je hoornvlies zit maar op het oogwit, voel je bijna niets.
Maar ja.... ze kunnen veel, maar een lens maken met dergelijke aanpassingen kunnen ze nog niet.
Jammer...
Maar!
Dhr Otten had nog een ander idee.
Een kleinere lens, anders dan de reguliere, maar met de effecten van een scleralens.
Redelijk nieuw begreep ik en het passen en meten ging verder met dit lenstype.
De eerste lens was duidelijk te klein of had een verkeerde bolling want het kreng voelde niet lekker en de tranen rolden over m'n wangen.
Geen succes dus.
Ik dacht zelf al aan de laatste optie: doe maar een bril met -3.25 en -6
Maar hij had nog meer opties.
De volgende lens zat beter.
En toen ging er een wereld open zeg.... ik kon de teksten op dozen achter in de kamer lezen!
M'n bril lag al die tijd aan de kant en ik zag nu ineens met rechts beter dan met links!
Ik werd er zelfs een beetje emo van want dit had ik niet verwacht! Geen vervormd beeld en 1 plafondlamp.
Ongelofelijk.
Dus dat gaat het worden!
Er worden nog verschillende foto's gemaakt om een definitieve vorm te bepalen en alles wordt genoteerd.
27 april is de lens klaar en omdat Dhr Otten ook in het ziekenhuis in 's-Hertogenbosch werkt, kan ik de lens daar afhalen en dat scheelt weer een ritje naar Utrecht.
Het aftellen is dus begonnen... op naar beter zicht!
En dan hieronder de foto's
Transplantaat en vervormde pupil |
Buisje tussen hoornvlies en iris |
verkleving van iris aan hoornvlies |
donderdag 10 februari 2011
Weer op controle
9 februari 2011 weer naar het ziekenhuis geweest voor controle.
Nu een maand na het verwijderen van de laatste hechtingen heeft het oog de tijd gehad om een definitieve vorm aan te nemen.
Normaal bekijken ze dat pas na 6 of 7 weken maar dan is het vakantietijd en werd het allemaal wat lastig....dus dan maar eerder.
Eerst gemeld bij de balie en op naar kamer 36. Na 10 minuutjes naar binnen geroepen waar de arts (in opleiding) mij vroeg waarom ik er na een maand al was... Na een uitleg kon ik direct weer naar buiten naar kamer 32 voor de TOA. Standaard oogonderzoeken. Oogdruk was 16 dus goed en de sterkte was -3.25 en -6.5 cilinder. Ik kwam ooit van +2 en -11.5! Dus dat is een hele verandering. Ik zeg geen verbetering want mijn zicht is nog steeds belabberd.
De huidige 'afwijking' past nu wel in een pasbril en daarmee doen we de leestest.
Dat ging best goed en op het laatst weer door een klein gaatje kijken ging het tot 50% zicht. (was 25 - 30%)
Na de testen weer terug naar de arts i.o. om het hoornvliestransplantaat te bekijken.
Alles was goed en ze belde naar van der Lelij voor een oordeel maar er moest nog een onderzoek gedaan worden naar de constante van het cilinder. Geen idee wat dat inhoudt maar het gebeurd met een "Pentacam" http://tinyurl.com/6gqffmk
De dikte van het hoornvlies wordt er mee gemeten en met een 3d beeld van het oog is er een soort hoogtekaart van mijn oog gemaakt.
Dokter van der Lelij liet deze test extra doen om te bepalen of ik in aanmerking kom voor een scleralens.
50% zicht is volgens haar te weinig en met deze lens zou dat beter kunnen worden.
Dit is niet zomaar een contact lens, maar een speciale op maat gemaakte lens die veel groter is dan de gewone. http://tinyurl.com/4n78mj5
Deze gaat 17 maart aangemeten worden dus ik ben benieuwd!!
Na het opbouwen/wennen kijken "we" het 6 weken aan en daarna blijft de lens of terug naar bril maar dan zie ik minder goed...
Als het allemaal gaat lukken met de lens dan zeg ik m'n bril gedag en kies ik voor het linker oog ook een contactlens.
Dus 17 maart gaan we weer verder!
Nu een maand na het verwijderen van de laatste hechtingen heeft het oog de tijd gehad om een definitieve vorm aan te nemen.
Normaal bekijken ze dat pas na 6 of 7 weken maar dan is het vakantietijd en werd het allemaal wat lastig....dus dan maar eerder.
Eerst gemeld bij de balie en op naar kamer 36. Na 10 minuutjes naar binnen geroepen waar de arts (in opleiding) mij vroeg waarom ik er na een maand al was... Na een uitleg kon ik direct weer naar buiten naar kamer 32 voor de TOA. Standaard oogonderzoeken. Oogdruk was 16 dus goed en de sterkte was -3.25 en -6.5 cilinder. Ik kwam ooit van +2 en -11.5! Dus dat is een hele verandering. Ik zeg geen verbetering want mijn zicht is nog steeds belabberd.
De huidige 'afwijking' past nu wel in een pasbril en daarmee doen we de leestest.
Dat ging best goed en op het laatst weer door een klein gaatje kijken ging het tot 50% zicht. (was 25 - 30%)
Na de testen weer terug naar de arts i.o. om het hoornvliestransplantaat te bekijken.
Alles was goed en ze belde naar van der Lelij voor een oordeel maar er moest nog een onderzoek gedaan worden naar de constante van het cilinder. Geen idee wat dat inhoudt maar het gebeurd met een "Pentacam" http://tinyurl.com/6gqffmk
De dikte van het hoornvlies wordt er mee gemeten en met een 3d beeld van het oog is er een soort hoogtekaart van mijn oog gemaakt.
Dokter van der Lelij liet deze test extra doen om te bepalen of ik in aanmerking kom voor een scleralens.
50% zicht is volgens haar te weinig en met deze lens zou dat beter kunnen worden.
Dit is niet zomaar een contact lens, maar een speciale op maat gemaakte lens die veel groter is dan de gewone. http://tinyurl.com/4n78mj5
Deze gaat 17 maart aangemeten worden dus ik ben benieuwd!!
Na het opbouwen/wennen kijken "we" het 6 weken aan en daarna blijft de lens of terug naar bril maar dan zie ik minder goed...
Als het allemaal gaat lukken met de lens dan zeg ik m'n bril gedag en kies ik voor het linker oog ook een contactlens.
Dus 17 maart gaan we weer verder!
zondag 16 januari 2011
Stap voor stap
vrijdag 7 januari 2011
Laatste hechtingen verwijderen
5 januari 2010
Vandaag de dag dat de laatste 9 hechtingen m'n oog gaan verlaten.
Op tijd vertrokken naar Utrecht waar we ruim op tijd aan kwamen.
De dossiermap mocht direct bij kamer 33 in de bak geplaatst worden en waren we na 5 minuten al aan de beurt bij Anne.
De oogdruk was niet te meten met het pufje dus dat laten we even zitten voor later met een tonometer.
Leestest was nog steeds niet te doen.
De eerste grote letter is altijd een K (van Klijmij) en omdat ik dat weet, lees ik die.
Maar om nou te zeggen dat ik die letter helder kan lezen.....nee... dat niet.
Dus dat zeg ik dan ook eerlijk....
De volgende regel heeft geen 1 maar 5 letters en die zijn een stukje kleiner en die kan ik niet lezen.
Kan er geen brood van bakken.
Maar ik krijg zo'n klein zwart rond plaatje aan een steeltje waar in het midden een kleine opening zit.
Ongeveer zo groot als een speldenprik.
Als je daar door kijkt, gaat er ineens een wereld open.
Al het wazige wordt daardoor weggehaald en kan je op 1 gebied van je zicht alles helder zien en lezen.
Met dit geval voor m'n oog kom ik bij de derde regel foutloos.
In de 4e regel gaat het toch mis en telt deze niet mee...
De derde regel helemaal goed en de 4e een deel, levert een oogmeting op van 30% +
Dat klinkt best goed, maar wel met hulp van het gaatje..
De oogsterkte wordt ook nog gemeten en dit apparaat laat een sterkte zien van -10
Dat was -12 dus het gaat vooruit!
Voor de volgende testen gaan we naar een andere kamer.
Hier testen we de dikte van het hoornvlies. (goed)
Het aantal endotheelcellen worden gemeten (goed)
Een 3D opname wordt gemaakt waarop zichtbaar is waarom ik slecht zie.
Dit komt uiteraard door de vorm van het hoornvlies en de hechtingen die er nog inzitten.
Met een tonometer wordt de oogdruk alsnog gemeten en komt op 20 uit. Dat is net goed.
Nu alle testen gedaan zijn komen we terug op de gang zodat een arts verder kan kijken of de hechtingen er uit mogen.
Dokter van de Valk is voor mij nieuw ondanks we hem al wel eerder op de gang hebben zien lopen.
Enige dossierkennis heeft hij niet en moet ik hem vertellen wat er gebeurd is en waarom.
"Nou... dat is best heftig allemaal" zegt hij nog...
Maar goed.... het hoornvlies is helder en hij haalt dokter van der Lelij erbij voor het echte oordeel.
Gonnie is tevreden en de hechtingen mogen eruit.
Helaas is op deze afdeling de microscoop defect en moeten we naar een andere afdeling waar de behandelkamer wel een werkende microscoop heeft.
Maar er moest wel eerst gebeld worden en gevraagd of het wel mocht....
....en het mocht.. maar : de wachttijd is wel lang hoor...
Nu zijn we dat wel gewend dus gaan we naar de andere afdeling.
Op die afdeling zit Hanneke die we nog kennen van de december periode 2009.
Gezien we daar toen bijna dagelijks waren was er gelukkig herkenning en ze vroeg hoe het allemaal ging.
Prima natuurlijk en toen ik aangaf dat de hechtingen eruit gingen mocht ik direct naar binnen voor de eerste verdoving.
Na 15 min de tweede verdoving erin en werd Gonnie gebeld om de hechtingen eruit te halen.
Na een kleine ruzie met de nieuwe ligstoel lag ik in positie en kreeg ik jodium in m'n oog.
Ondanks de verdoving prikte dat nog best wel!
Na wat gepiel en gedoe waren de hechtingen eruit.
Joan mocht via een extra aansluiting meekijken in de microscoop en dat was spectaculo om te zien.
Jammer dat ik dat zelf niet kon zien... maar ja.. je kan niet alles hebben.
Ze zaten goed diep in het hoornvlies gegroeid en na een jaar is dat niet gek.
Hierdoor is het hoornvlies op bepaalde punten licht beschadigd.
Het was eigenlijk weer zo gebeurd en een flinke dot Tobradex zalf erin (tegen ontstekingen) en klaar.
Afplakken en wegwezen.
Onderweg naar de auto voelde ik dat de verdoving minder werd en begon het goed pijn te doen.
De oogranden en oogleden begonnen goed te prikken van de jodium en midden op het oog deed het zeer door de kleine beschadigingen.
Dat werd onderweg naar huis alleen maar erger en ging ik maar in de suffe stand...
De suffe stand is beide ogen dicht en ze niet bewegen. Dat is dan het meest comfortabele gevoel.
Een oog open en rond kijken doet gewoon zeer aan het andere dus dat leer je snel af.
Thuis gekomen m'n bed in gegaan en niets meer gedaan. Het verband moest tot 12:00 de volgende dag blijven zitten en mijn tijd zou het wel duren.
Om 12:00 heb ik het verband er af gehaald en was m'n oog rood, dik en de tranen vlogen er direct uit.
Toch maar gedruppeld met de nodige medicijnen maar ze vielen er direct uit.
Weer terug naar bed gegaan want de pijn was er nog steeds. Het geprik van de jodium was inmiddels vertrokken maar het gevoel op je oog is net of je er een bal op hebt gehad. En daarbij komt dat je steeds het gevoel hebt dat er een haartje op je oog zit.
Nu vandaag 7 januari ben ik nog steeds thuis.
De pijn is weg en het "haartje in je oog" gevoel is nu ook weg.
Vergeleken met de vorige keer hechtingen verwijderen viel dit goed tegen.
Toen was ik na een dag al weer goed hersteld en had ik bijna geen pijn.
Maar goed.... hoe nu verder...
De komende weken moet het hoornvlies eindelijk zijn vorm krijgen omdat de hechtingen eruit zijn.
Als die vorm is ontstaan kan er een plan gemaakt worden om beter te kunnen zien.
Of dat een scleralens (google maar) gaat worden weet ik niet. Waarschijnlijk zit m'n Ahmedklep daarvoor in de weg.
Maar daarvoor is het nog te vroeg... 9 februari moet ik weer terug om dat te bekijken.
In afwachting tot die datum ga ik hechtingloos genieten van het leven en kijk ik uit naar herstel.
Vandaag de dag dat de laatste 9 hechtingen m'n oog gaan verlaten.
Op tijd vertrokken naar Utrecht waar we ruim op tijd aan kwamen.
De dossiermap mocht direct bij kamer 33 in de bak geplaatst worden en waren we na 5 minuten al aan de beurt bij Anne.
De oogdruk was niet te meten met het pufje dus dat laten we even zitten voor later met een tonometer.
Leestest was nog steeds niet te doen.
De eerste grote letter is altijd een K (van Klijmij) en omdat ik dat weet, lees ik die.
Maar om nou te zeggen dat ik die letter helder kan lezen.....nee... dat niet.
Dus dat zeg ik dan ook eerlijk....
De volgende regel heeft geen 1 maar 5 letters en die zijn een stukje kleiner en die kan ik niet lezen.
Kan er geen brood van bakken.
Maar ik krijg zo'n klein zwart rond plaatje aan een steeltje waar in het midden een kleine opening zit.
Ongeveer zo groot als een speldenprik.
Als je daar door kijkt, gaat er ineens een wereld open.
Al het wazige wordt daardoor weggehaald en kan je op 1 gebied van je zicht alles helder zien en lezen.
Met dit geval voor m'n oog kom ik bij de derde regel foutloos.
In de 4e regel gaat het toch mis en telt deze niet mee...
De derde regel helemaal goed en de 4e een deel, levert een oogmeting op van 30% +
Dat klinkt best goed, maar wel met hulp van het gaatje..
De oogsterkte wordt ook nog gemeten en dit apparaat laat een sterkte zien van -10
Dat was -12 dus het gaat vooruit!
Voor de volgende testen gaan we naar een andere kamer.
Hier testen we de dikte van het hoornvlies. (goed)
Het aantal endotheelcellen worden gemeten (goed)
Een 3D opname wordt gemaakt waarop zichtbaar is waarom ik slecht zie.
Dit komt uiteraard door de vorm van het hoornvlies en de hechtingen die er nog inzitten.
Met een tonometer wordt de oogdruk alsnog gemeten en komt op 20 uit. Dat is net goed.
Nu alle testen gedaan zijn komen we terug op de gang zodat een arts verder kan kijken of de hechtingen er uit mogen.
Dokter van de Valk is voor mij nieuw ondanks we hem al wel eerder op de gang hebben zien lopen.
Enige dossierkennis heeft hij niet en moet ik hem vertellen wat er gebeurd is en waarom.
"Nou... dat is best heftig allemaal" zegt hij nog...
Maar goed.... het hoornvlies is helder en hij haalt dokter van der Lelij erbij voor het echte oordeel.
Gonnie is tevreden en de hechtingen mogen eruit.
Helaas is op deze afdeling de microscoop defect en moeten we naar een andere afdeling waar de behandelkamer wel een werkende microscoop heeft.
Maar er moest wel eerst gebeld worden en gevraagd of het wel mocht....
....en het mocht.. maar : de wachttijd is wel lang hoor...
Nu zijn we dat wel gewend dus gaan we naar de andere afdeling.
Op die afdeling zit Hanneke die we nog kennen van de december periode 2009.
Gezien we daar toen bijna dagelijks waren was er gelukkig herkenning en ze vroeg hoe het allemaal ging.
Prima natuurlijk en toen ik aangaf dat de hechtingen eruit gingen mocht ik direct naar binnen voor de eerste verdoving.
Na 15 min de tweede verdoving erin en werd Gonnie gebeld om de hechtingen eruit te halen.
Na een kleine ruzie met de nieuwe ligstoel lag ik in positie en kreeg ik jodium in m'n oog.
Ondanks de verdoving prikte dat nog best wel!
Na wat gepiel en gedoe waren de hechtingen eruit.
Joan mocht via een extra aansluiting meekijken in de microscoop en dat was spectaculo om te zien.
Jammer dat ik dat zelf niet kon zien... maar ja.. je kan niet alles hebben.
Ze zaten goed diep in het hoornvlies gegroeid en na een jaar is dat niet gek.
Hierdoor is het hoornvlies op bepaalde punten licht beschadigd.
Het was eigenlijk weer zo gebeurd en een flinke dot Tobradex zalf erin (tegen ontstekingen) en klaar.
Afplakken en wegwezen.
Onderweg naar de auto voelde ik dat de verdoving minder werd en begon het goed pijn te doen.
De oogranden en oogleden begonnen goed te prikken van de jodium en midden op het oog deed het zeer door de kleine beschadigingen.
Dat werd onderweg naar huis alleen maar erger en ging ik maar in de suffe stand...
De suffe stand is beide ogen dicht en ze niet bewegen. Dat is dan het meest comfortabele gevoel.
Een oog open en rond kijken doet gewoon zeer aan het andere dus dat leer je snel af.
Thuis gekomen m'n bed in gegaan en niets meer gedaan. Het verband moest tot 12:00 de volgende dag blijven zitten en mijn tijd zou het wel duren.
Om 12:00 heb ik het verband er af gehaald en was m'n oog rood, dik en de tranen vlogen er direct uit.
Toch maar gedruppeld met de nodige medicijnen maar ze vielen er direct uit.
Weer terug naar bed gegaan want de pijn was er nog steeds. Het geprik van de jodium was inmiddels vertrokken maar het gevoel op je oog is net of je er een bal op hebt gehad. En daarbij komt dat je steeds het gevoel hebt dat er een haartje op je oog zit.
Nu vandaag 7 januari ben ik nog steeds thuis.
De pijn is weg en het "haartje in je oog" gevoel is nu ook weg.
Vergeleken met de vorige keer hechtingen verwijderen viel dit goed tegen.
Toen was ik na een dag al weer goed hersteld en had ik bijna geen pijn.
Maar goed.... hoe nu verder...
De komende weken moet het hoornvlies eindelijk zijn vorm krijgen omdat de hechtingen eruit zijn.
Als die vorm is ontstaan kan er een plan gemaakt worden om beter te kunnen zien.
Of dat een scleralens (google maar) gaat worden weet ik niet. Waarschijnlijk zit m'n Ahmedklep daarvoor in de weg.
Maar daarvoor is het nog te vroeg... 9 februari moet ik weer terug om dat te bekijken.
In afwachting tot die datum ga ik hechtingloos genieten van het leven en kijk ik uit naar herstel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Dinsdag 6 april 2021
Spontaan idee krijgt (hopelijk) goede uitwerking. Hoe dan? Mijn linker 'goede' oog is al even niet zo goed meer. Mijn rechter oog he...
-
23-jan-2010: Mijn eerste Blog op Internet. Hier kan ik duidelijk maken wat ik nou eigenlijk heb en wat ik hiervan merk. Ik heb he...
-
Vrijdag 11 september, de dag van de eerste controle. Mijn gevoel van afgelopen week blijkt juist. Het gevoel was dat hij niet goed past. D...
-
vrijdag 4 september. Het lange wachten is achter de rug. Ruim op tijd vertrokken om ruim op tijd te arriveren in Utrecht. Nog niet zo heel...