Stap voor stap

Hier 4 foto's van mijn oog.

Oog voor de operatie

Oog met alle hechtingen

Oog met de helft van de hechtingen

Oog zonder hechtingen

Laatste hechtingen verwijderen

5 januari 2010


Vandaag de dag dat de laatste 9 hechtingen m'n oog gaan verlaten.
Op tijd vertrokken naar Utrecht waar we ruim op tijd aan kwamen.
De dossiermap mocht direct bij kamer 33 in de bak geplaatst worden en waren we na 5 minuten al aan de beurt bij Anne.
De oogdruk was niet te meten met het pufje dus dat laten we even zitten voor later met een tonometer.
Leestest was nog steeds niet te doen.
De eerste grote letter is altijd een K (van Klijmij) en omdat ik dat weet, lees ik die.
Maar om nou te zeggen dat ik die letter helder kan lezen.....nee... dat niet.
Dus dat zeg ik dan ook eerlijk....
De volgende regel heeft geen 1 maar 5 letters en die zijn een stukje kleiner en die kan ik niet lezen.
Kan er geen brood van bakken.
Maar ik krijg zo'n klein zwart rond plaatje aan een steeltje waar in het midden een kleine opening zit.
Ongeveer zo groot als een speldenprik.
Als je daar door kijkt, gaat er ineens een wereld open.
Al het wazige wordt daardoor weggehaald en kan je op 1 gebied van je zicht alles helder zien en lezen.
Met dit geval voor m'n oog kom ik bij de derde regel foutloos.
In de 4e regel gaat het toch mis en telt deze niet mee...
De derde regel helemaal goed en de 4e een deel, levert een oogmeting op van 30% +
Dat klinkt best goed, maar wel met hulp van het gaatje..
De oogsterkte wordt ook nog gemeten en dit apparaat laat een sterkte zien van -10
Dat was -12 dus het gaat vooruit!
Voor de volgende testen gaan we naar een andere kamer.
Hier testen we de dikte van het hoornvlies. (goed)
Het aantal endotheelcellen worden gemeten (goed)
Een 3D opname wordt gemaakt waarop zichtbaar is waarom ik slecht zie.
Dit komt uiteraard door de vorm van het hoornvlies en de hechtingen die er nog inzitten.
Met een tonometer wordt de oogdruk alsnog gemeten en komt op 20 uit. Dat is net goed.
Nu alle testen gedaan zijn komen we terug op de gang zodat een arts verder kan kijken of de hechtingen er uit mogen.
Dokter van de Valk is voor mij nieuw ondanks we hem al wel eerder op de gang hebben zien lopen.
Enige dossierkennis heeft hij niet en moet ik hem vertellen wat er gebeurd is en waarom.
"Nou... dat is best heftig allemaal"  zegt hij nog...
Maar goed.... het hoornvlies is helder en hij haalt dokter van der Lelij erbij voor het echte oordeel.
Gonnie is tevreden en de hechtingen mogen eruit.
Helaas is op deze afdeling de microscoop defect en moeten we naar een andere afdeling waar de behandelkamer wel een werkende microscoop heeft.
Maar er moest wel eerst gebeld worden en gevraagd of het wel mocht....
....en het mocht.. maar : de wachttijd is wel lang hoor...
Nu zijn we dat wel gewend dus gaan we naar de andere afdeling.
Op die afdeling zit Hanneke die we nog kennen van de december periode 2009.
Gezien we daar toen bijna dagelijks waren was er gelukkig herkenning en ze vroeg hoe het allemaal ging.
Prima natuurlijk en toen ik aangaf dat de hechtingen eruit gingen mocht ik direct naar binnen voor de eerste verdoving.
Na 15 min de tweede verdoving erin en werd Gonnie gebeld om de hechtingen eruit te halen.
Na een kleine ruzie met de nieuwe ligstoel lag ik in positie en kreeg ik jodium in m'n oog.
Ondanks de verdoving prikte dat nog best wel!
Na wat gepiel en gedoe waren de hechtingen eruit.
Joan mocht via een extra aansluiting meekijken in de microscoop en dat was spectaculo om te zien.
Jammer dat ik dat zelf niet kon zien... maar ja.. je kan niet alles hebben.
Ze zaten goed diep in het hoornvlies gegroeid en na een jaar is dat niet gek.
Hierdoor is het hoornvlies op bepaalde punten licht beschadigd.
Het was eigenlijk weer zo gebeurd en een flinke dot Tobradex zalf erin (tegen ontstekingen) en klaar.
Afplakken en wegwezen.
Onderweg naar de auto voelde ik dat de verdoving minder werd en begon het goed pijn te doen.
De oogranden en oogleden begonnen goed te prikken van de jodium en midden op het oog deed het zeer door de kleine beschadigingen.
Dat werd onderweg naar huis alleen maar erger en ging ik maar in de suffe stand...
De suffe stand is beide ogen dicht en ze niet bewegen. Dat is dan het meest comfortabele gevoel.
Een oog open en rond kijken doet gewoon zeer aan het andere dus dat leer je snel af.
Thuis gekomen m'n bed in gegaan en niets meer gedaan. Het verband moest tot 12:00 de volgende dag blijven zitten en mijn tijd zou het wel duren.
Om 12:00 heb ik het verband er af gehaald en was m'n oog rood, dik en de tranen vlogen er direct uit.
Toch maar gedruppeld met de nodige medicijnen maar ze vielen er direct uit.
Weer terug naar bed gegaan want de pijn was er nog steeds. Het geprik van de jodium was inmiddels vertrokken maar het gevoel op je oog is net of je er een bal op hebt gehad. En daarbij komt dat je steeds het gevoel hebt dat er een haartje op je oog zit.
Nu vandaag 7 januari ben ik nog steeds thuis.
De pijn is weg en het "haartje in je oog" gevoel is nu ook weg.
Vergeleken met de vorige keer hechtingen verwijderen viel dit goed tegen.
Toen was ik na een dag al weer goed hersteld en had ik bijna geen pijn.
Maar goed.... hoe nu verder...
De komende weken moet het hoornvlies eindelijk zijn vorm krijgen omdat de hechtingen eruit zijn.
Als die vorm is ontstaan kan er een plan gemaakt worden om beter te kunnen zien.
Of dat een scleralens (google maar) gaat worden weet ik niet. Waarschijnlijk zit m'n Ahmedklep daarvoor in de weg.
Maar daarvoor is het nog te vroeg... 9 februari moet ik weer terug om dat te bekijken.
In afwachting tot die datum ga ik hechtingloos genieten van het leven en kijk ik uit naar herstel.