17 maart 2011
Vandaag was het zover. De scleralens gaat aangemeten worden door Dhr Otten.
Eerst werd mijn dossier uitgebreid gelezen en doorgenomen met mij. Tussendoor wordt het oog bekeken en volop foto's gemaakt. Onderaan staan 3 foto's. Je ziet het transplantaat, het buisje in het oog en de verkleving van het ICE syndroom.
Dhr Otten heeft in zijn loopbaan 3x eerder ICE syndroom patiënten gehad en ik was nummer 4.
Dat is voor de kenners natuurlijk leuk om te zien maar maakt het ook weer moeilijk.
Na passen en meten blijkt mijn ICE syndroom namelijk niet het enige te zijn dat afwijkend is.
Mijn 'oog' is ten opzichte van 'normaal' kleiner waardoor een grote scleralens niet past.
De kleinste lens die gevonden werd paste wel, maar door mijn Ahmed klepje en de verdikking die daarmee gepaard gaat, blijft er een luchtbel onder zitten.
De eerder besproken inkeping moet dusdanig groot worden gemaakt dat hij niet goed kan sluiten en daarmee juist ruimte geeft om een luchtbel te laten ontstaan en los laat.
Het beeld met deze test-scleralens was overigens niet echt handig. 1 plafondlamp zag ik nu niet 7 keer, maar minstens 10! en een behoorlijk stuk uit elkaar. (met 1 oog gezien!)
Ik voelde de lens overigens niet eens zitten. Het inzetten ging prima en omdat hij niet direct op je hoornvlies zit maar op het oogwit, voel je bijna niets.
Maar ja.... ze kunnen veel, maar een lens maken met dergelijke aanpassingen kunnen ze nog niet.
Jammer...
Maar!
Dhr Otten had nog een ander idee.
Een kleinere lens, anders dan de reguliere, maar met de effecten van een scleralens.
Redelijk nieuw begreep ik en het passen en meten ging verder met dit lenstype.
De eerste lens was duidelijk te klein of had een verkeerde bolling want het kreng voelde niet lekker en de tranen rolden over m'n wangen.
Geen succes dus.
Ik dacht zelf al aan de laatste optie: doe maar een bril met -3.25 en -6
Maar hij had nog meer opties.
De volgende lens zat beter.
En toen ging er een wereld open zeg.... ik kon de teksten op dozen achter in de kamer lezen!
M'n bril lag al die tijd aan de kant en ik zag nu ineens met rechts beter dan met links!
Ik werd er zelfs een beetje emo van want dit had ik niet verwacht! Geen vervormd beeld en 1 plafondlamp.
Ongelofelijk.
Dus dat gaat het worden!
Er worden nog verschillende foto's gemaakt om een definitieve vorm te bepalen en alles wordt genoteerd.
27 april is de lens klaar en omdat Dhr Otten ook in het ziekenhuis in 's-Hertogenbosch werkt, kan ik de lens daar afhalen en dat scheelt weer een ritje naar Utrecht.
Het aftellen is dus begonnen... op naar beter zicht!
En dan hieronder de foto's
 |
| Transplantaat en vervormde pupil |
 |
| Buisje tussen hoornvlies en iris |
 |
| verkleving van iris aan hoornvlies |
