Maandag 26 november 2018

Nieuwe dag, nieuwe controle.
Het is weer zover dat we weer naar Utrecht rijden.

Precies op tijd, 12:55 komen we aan bij balie 28E, ander gedeelte in het ziekenhuis, waar ze vooral glaucoom spreekuur hebben.

Nog maar net gaan zitten in de wachtkamer worden we al opgeroepen.
Dat gaat snel! geen 45 - 60 minuten wachten.

De arts, mevrouw Koenraads, kijkt en vraagt hoe het gaat.
Het gaat best goed!
Sinds de ingreep van dr. Ten Dam gaat het met sprongen beter.

Er worden standaard testen uitgevoerd, krijg een brilletje aangemeten en mag een leestest doen.
-9 wordt er ingezet en ik kan aardig wat letters lezen, maar gokken hoort er ook bij, vooral bij de kleinere letters.

Wat zou de oogdruk zijn? Onderweg in de auto bedenken we een quiz. Joan zegt 12 en ik zeg 15.
Ik mocht immers weer starten met Dexamethason en dat werkt oogdruk verhogend.
Maar nee, beiden hadden we het mis. Oogdruk was 10! heel goed.
Het linkeroog werd ook gecontroleerd en de oogdruk van dit ook was 15. Had ik toch de quiz gewonnen.

Ik vertel dat oogarts Hercegovac twee weken geleden had gezegd dat de hechtingen niet oplosbaar zijn en dat deze verwijderd moeten worden.
Dr Koenraads raakt in verwarring want hierover staat niets in het dossier.
Dr van der Veen wordt er bij gehaald en hij kijkt ook naar het oog.

Het zijn wel degelijk oplosbare hechtingen dus onze informatie blijkt niet te kloppen. vreemd.
"heeft u last van de hechtingen?" wordt er gevraagd. Ik zeg dat ik er soms last van heb. In de avond vooral als het oog wat moe is.
Er wordt gezien dat 1 van de 2 'oplosbare' hechtingen geen contact heeft met een bloedbaan.
Oplosbare hechtingen worden in het bloed opgenomen en 'lossen' op die manier op.
Deze ene hechting raakt geen bloedbaan en zal dus niet oplossen.
Het blijkt dat de hechting niet meer nodig is omdat het gedeelte er onder genezen is.
Deze hechting wordt er dus toch uitgehaald.
Even wat druppels verdoving in het oog en dr Koenraads gaat met een pincet aan de gang.

Dat lukt niet helemaal, ze komt een handje te kort.
Dus ik houd zelf m'n ooglid omhoog en kijk naar beneden en houd m'n oog stil.

Het lukt, de hechting is er uit.

Ik krijg een recept mee voor mijn huidige medicijnen zodat ik weer 2 maanden verder kan.

Half februari komen we pas terug voor controle, tenzij het toch mis gaat, dan moet ik direct bellen en een afspraak maken.
Ik moet goed in de gaten houden of het oog viezigheid achter laat.

Bij het schrijven van dit blog, zaterdag 1 december kan ik zeggen dat het goed gaat.
Het oog is ook 's morgens gewoon schoon en het gevoel is echt stukken beter.

De draad wordt weer opgepakt en ik hoop dat het zo blijft.
Op naar februari!!