Hoe dan?
Mijn linker 'goede' oog is al even niet zo goed meer.
Mijn rechter oog heeft sinds juli 2018 geen scleralens meer gedragen en doet al die tijd niet meer mee.
Dilemma is simpel.
Laat ik links opereren met een kleine kans dat dit mis gaat?
of niet opereren en laat ik het zo.
Niet ideaal, zeer vermoeiend en grote invloed op mijn dagelijks leven.
De artsen zijn zeer terughoudend met een ingreep, maar ze zien ook mijn last en wens om er toch iets aan te laten doen.
Stel dat de operatie links mis gaat, dan moet men toch weer aan de gang om rechts een lens te gaan bedenken. Maar mijn angst en herinnering aan de 4 operaties op mijn rechter oog in 2018, dat precies op de plek van de lens gebeurde, zitten nog goed in mijn geheugen. Daarom wilde ik die lens ook niet meer.
Ook de maximale draagtijd van 10 uur was bepalend. Nooit kon je 's avonds ergens heen alleen.
(dat kan nu nog steeds niet maar dat heeft niets met mijn ogen te maken)😅
Maanden zijn nu voorbij gegaan en eind april staat een 2e second opinion gepland bij een andere oogarts in UMC Utrecht.
Totdat een dierbare een spontaan idee krijgt, waar ik zelf nog niet aan gedacht.
"Je bent nu 2.5 jaar verder, misschien bestaan er inmiddels lenzen die nu wel goed passen?"
Dat is een heel goed idee! De technieken van scleralenzen zijn altijd in ontwikkeling. Mijn vorige lens was daar al een voorbeeld van.
Dus Henny Otten per mail laten weten hoe de status nu is, zeker met m'n linker oog, en een afspraak werd gemaakt want hij zag wel een oplossing met een nieuwe lens techniek.
Een kwadrant specifieke scleralens!
Dat klinkt prachtig maar wat is het.
Het lijkt op een 'gewone' scleralens maar op 1 punt zit er een soort opstaand randje die precies over de plek waar het buisje mijn oog in gaat.
 |
| Normale lens |
 |
| Lens met randje Op mijn tekening lijkt het net alsof er een hap uit is, maar het je moet het zien als een soort petje. Het gaat het een beetje omhoog. |
 |
| Let op het verschil rechts |
Dus het lijkt er bijna op dat de operaties in 2018 gewoon nodig waren om, na bijna 3 jaar, een betere lens te kunnen dragen.
Ik kreeg een pas-lens op met contrastvloeistof en daarmee is in detail bepaald hoe de lens er uit moet komen zien. Precisiewerk dus!
Het kost even tijd maar dan lijkt er dan toch een lens te komen.
Waarom maakt mij dit blij?
Als ik rechts weer kan kijken, valt het probleem in linkeroog veel minder op, en zit het niet zo in de weg.
Dus weer stereo kijken in plaats van mono (met een half oog)
En belangrijker, geen operatie!
Opmerkelijk is wel dat de oogartsen zelf niet met dit idee kwamen!
Die hebben toch ook al kunnen zien dat alles er erg goed uitziet, en ik heb er in die 2.5 jaar toch al best veel gezien!
Maar goed, alles heeft zo z'n reden dus niet te lang over nadenken, maar ik ga het eind april wel zeggen.
Nu wachten tot de eerste lens geleverd gaat worden en of alle wensen inderdaad in de lens is gekomen. De ervaring leert dat het meestal niet in 1x goed is, maar ik heb goede hoop om deze zomer weer een nieuwe fase in te gaan.
Best een beetje blij.
