Vandaag weer vroeg uit de veren om op pad te gaan naar Utrecht.
De drukte getrotseerd en ruim op tijd aanwezig voor de eerste afspraak.
We waren eigenlijk gewoon 20 minuten te vroeg en waren dan ook verbaasd dat mijn naam al snel werd geroepen. Er was een patiënt niet komen opdagen dus ik mocht lekker snel naar binnen. Een gezichtsveldonderzoek had ik nog niet eerder gehad en waar het mij aan moest denken is een gehoortest en reactietest. Zoiets als ijspegels vangen bij Expeditie Noordpool en Willem Ruis of zo?? Hoe dan ook... Je zit heel kort een lichtje branden en als je die ziet, moet je op een knopje duwen.dat lichtje is zwak, soms zwakker, soms wat helderder. Maar het is dan linksboven zichtbaar maar ook rechtsonder. Dat wisselt steeds. De truc is dat je er zo veel mogelijk moet zien. Al die tijd zit je met je hoofd op zo'n randje en moet je stil blijven zitten en strak vooruitkijken naar een oranje lichtje. Ik kan best begrijpen dat mensen nu afhaken, maar ik weet het niet anders uit te leggen. Neem er zelf een! Dan snap je het precies!! Na 4x een sessie van 30 sec was het andere oog aan de beurt. Het leek gelukt en alle resultaten zijn in mijn dossier verwerkt. Terug naar de wachtkamer.
Ook voor het volgende onderzoek was ik snel aan de beurt.
De OCT, een scan van de oogzenuw, was het volgende spannende onderzoek.
Kijken in een glazen opening in een witte kast. Hierin zocht het systeem mijn oog en zag ik heel veel fel rode strepen van rechts naar links vegen. Lijkt op een foto van een snelweg met lange sluitertijd. Dan streept dat zo leuk. Maar bewoog met flinke snelheid. In een hoek was een X gemaakt met groene lichtjes. Precies in het midden moest ik kijken en toen het tijdstip was aangebroken moest ik heel stil zitten en niet knipperen. Je ziet in/tussen al die andere rode strepen een heldere horizontale streep van boven naar benden gaan, en weer terug. Ik moest denken aan Wie is de Mol, daar gaat zo'n groene streep van boven naar beneden, en weer terug.
Klaar... Volgende oog.
Met 5 minuten stonden we weer buiten en was het al weer klaar.
15 november krijg ik per telefoon de uitslagen te horen.
Deze onderzoeken zijn een 'nul' meting zodat men over 1 of 2 jaar het verschil kan zien wat het ICE Syndrome IN het oog heeft aangericht..of juist niet.
We gaan het zien. Ik was bang dat de felle lichten weer de nodige pijn zou doen in mijn oog, maar dat was niet zo. Het was eigenlijk wel leuk! (Wat zeg ik nou??)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten