Foto's van mijn lenzen.

Hieronder een paar foto's van mijn lenzen die ik nu gebruik. De 'kleine' rust op mijn hoornvlies, de grote rust op mijn oogwit.
De verschillen zijn duidelijk te zien, net als het serienummer van de scleralens.

Eerste controle scleralens

Vrijdag 11 september, de dag van de eerste controle.
Mijn gevoel van afgelopen week blijkt juist. Het gevoel was dat hij niet goed past.
De eerste uren voelt het goed maar daarna ben ik blij dat de lens weer uit mag.
Het voelde op het einde van de draaguren niet comfortabel. Er ontstonden rode randjes waar de lens op het oogwit zit.
Vorige week vrijdag had Dhr. Otten de lens al bewerkt om 'm beter te laten passen maar dat blijkt niet voldoende.
De ronding van de lens komt niet 100% overeen met de ronding van mijn oog. Hij drukt er te veel in met irritatie als gevolg.
Conclusie is simpel... verder bewerken kan niet, dus er is een nieuwe lens in bestelling gegaan.
Deze kan over twee weken klaar zijn en dan maken we weer een afspraak.
Tot dit tijd moet ik deze lens wel blijven dragen maar niet meer volgens het gewenningsplan. Maximaal 4 uur per dag. Hiermee blijft mijn oog gewend aan een scleralens en kan ik straks met de nieuwe direct verder met dragen anders moet ik weer vanaf voor af aan beginnen met wennen.
De komende twee weken dus overdag m'n oude lens in en 's avonds de scleralens.
Het zicht en de diameter zijn overigens perfect. Hij past echt precies! en de leestest kwam weer op 1.0 uit. Met twee ogen zelfs op 1.25. Super gevoel geeft dat!
Mijn hersenen krijgen het nu wel zwaar te verduren... het rechteroog heeft jarenlang niet echt meegedaan en nu ziet het in eens beter dan mijn linker oog! Dit komt omdat harde lenzen een betere correctie hebben dan zachte lenzen. Vervelend is dat ik die scleralens maar een paar uur draag. Tijdens die uren ziet rechts beter dan links, de andere uren ziet links beter dan rechts.. dat is best vermoeiend.
Als de nieuwe lens straks volledig gedragen mag worden duurt het twee weken dat m'n hersenen het snappen. Snap jij het nog??
We gaan weer wachten..

De scleralens (mini)

vrijdag 4 september.
Het lange wachten is achter de rug.
Ruim op tijd vertrokken om ruim op tijd te arriveren in Utrecht. Nog niet zo heel lang geleden ging de eerste etappe van de Tour de France met een flitsende Tom Dumoulin langs de voordeur.
Het was goed dat we op tijd waren want al snel mocht ik de nieuwe lens (zelf) indoen.
Op de een of andere manier lukte mij dat in een keer waarop de dame, Petra, dacht...die heeft zeker al eens eerder een scleralens gedragen. Nee hoor... gewoon op gevoel en hop. erin! Met een paar druppels contrastvloeistof zodat de pasvorm later goed bekeken kan worden met blauw licht.

Vanaf toen begon toch weer het lange wachten. Diverse andere patiënten gingen het kamertje binnen maar uiteindelijk mocht ook ik naar binnen.
Om nu te zeggen dat de lens lekker zat....nee.. dan niet. Het beeld was fantastisch maar toch ook iets pijnlijk op m'n oog.
Toen naar binnen voor de controle. Leestest kwam ik glansrijk doorheen. In een moeite door naar de regel van 1.0 oftewel, 100% score! dat was lang geleden om zonder te gokken een leestest te doorlopen!
Maar het gevoel op het oog was niet wat het moest zijn..
Dhr. Otten zag al snel waardoor het kwam. De diameter is perfect.. de lens zit precies op de plek waar hij vooraf bedacht was, maar de hoek waarmee de lens op het oogwit rust, was te scherp. De lens drukte zich dus een beetje in het oogwit waardoor ik rode randjes kreeg en een pijnlijk gevoel.
Eigenlijk hetzelfde als met de paslens van een paar maanden terug, die zat ook niet lekker.
Maar Dhr. Otten zou Dhr. Otten niet zijn als hij hiervoor geen oplossing had.
We gaan 'm behandelen en dan past hij beter.
Ik dacht... daar gaan weer een paar weken over heen, maar dat kon hij ter plekke uitvoeren. Dat scheelt weer.
Maar ja...toch weer andere patiënten naar binnen dus al met al toch weer wachten.
Uiteindelijk ging hij er goed voor zitten. Flesje met polijstvloeistof erbij, een doek en nog een ander goedje, en poetsen maar. Al draaiende en buigende vormde hij de lens als een volleerd pottenbakker in de gewenste vorm. Een echt vakman, hier zijn geen machines voor om dit effect te bereiken.
"als we de lens terug sturen naar de fabriek, doen ze hetzelfde trucje" .. dus kan je dat maar beter zelf doen. Hij weet immers hoe ver je kan, of moet gaan.
Lens ging even in een badje met een dikkere vloeistof en daarna mocht ik 'm zelf weer inzetten.
Dat viel in eens tegen. Hij valt van m'n vingers dus nog eens proberen.
Hij zit! maar Petra zei.. "kijk eens goed tegen het licht in"? ik zag dat er iets niet klopte maar kon niet zeggen wat. Spiegel erbij en.. er zat een luchtbel achter.
Dat mag niet.. De lens gaat met steriele vloeistof op het oog en sluit daarna hermetisch af. Dus een luchtbel geeft uitdroging aan de binnenkant, niet goed dus.. Opnieuw proberen. Het ging goed. Geen luchtbel en inderdaad, de lens zit veel beter.
De instructie over het plaatsen, uithalen en vloeistoffen werd verder afgemaakt en er werd een gewenningsperiode gemaakt.
Na ruim twee uur in Utrecht te zijn geweest konden we gaan genieten van ons weekend Leeuwarden. Als je toch een gewenningsperiode moet doorlopen, dan maar tijdens een weekendje weg!

Het wennen gaat goed. Eerst 2x per dag 1 uur en elke dag 30 min erbij. Vandaag, 9 september, draag ik 'm 2x drie en een half uur. Wederom flitst Tom Dumoulin over de (Spaanse) wegen in een tijdrit die hij vandaag wél wint.

Wat kan ik er tot nu toe van zeggen. Het voelt goed, maar het kan beter. Ik voel af en toe toch een soort pijn als ik van boven naar beneden kijk, of van links naar rechts. Dat gekke klepje zit een beetje in de weg heb ik het idee.
Vrijdag gaan we weer op controle en zal m'n ervaringen delen en dan maar kijken of er nog iets 'verbogen' dient te worden.

NOTR Controle 5 jaar na operatie (en een beetje)

20 juli 2015.
Het is eindelijk zo ver. Na lang wachten is het er dan toch van gekomen.
Hét onderzoek aan het transplantaat, 5 jaar na de operatie.
(en een beetje) staat er in de titel.
Waarom?
In oktober 2014 was ik bij de contactlenzenspecialist in het UMC Utrecht en dacht na afloop...laat ik eens bij de oogpoli 28E langslopen met de vraag of ik zelf een afspraak moet maken voor de controle na 5 jaar, of dat 'het systeem' dat wel in de gaten houdt.
Bleek geen slecht idee te zijn en er werd in de computer een notitie gemaakt dat ik een oproep zou krijgen.
Er kwam geen afspraak... niets.
Na een paar maanden eens gebeld hoe het zit, en er werd verteld dat het wel goed zou komen.
En jawel hoor... op 23 april een brief van het UMC met een bevestiging van een controle op maandag 4 mei om 14:15
Dat was wel erg kort dag en ik kon mijn planning van het werk niet verzetten dus gebeld met de oogpoli.
Geen probleem om het te verzetten maar ik moest wel in de gaten houden dat Dr. van der Lelij tegenwoordig andere tijden werkt en dat afspraken met controlepatiënten nog maar op 2 maandagen per maand gemaakt kunnen worden.

We kwamen uit op 18 mei om 13:00 want dat kon ik nog wel vrij maken met m'n werk.
Mooi... geregeld!
niet..
De dame belde terug om aan te geven dat ze op deze maandagen tot maximaal 8 patiënten per dag kunnen zien en ik was nummer 9, een te veel dus!
"ik bel u terug om een nieuwe afspraak te maken in de volgende maand"

je voelt het aankomen.... ik hoor niets meer, geen afspraak, geen telefoontje.

Dus na verloop van tijd zelf maar weer eens gebeld en ik kon wonderwel nu direct een afspraak maken voor maandag 20 juli om 15:30
Misschien een lastig tijdstip gezien de reis er heen en de drukte rondom Utrecht, maar dat bleek goed te doen.
Inmiddels werkt Dr. van der Lelij niet meer volledig op deze afdeling en zal ik haar vandaag niet zien. Ze werkt nu met een militaire arts samen op een andere afdeling en komt nog maar weinig op de oogpoli.
Ik kreeg vandaag mevr. Nienke Soeters, prima oogarts, goede uitleg en goed in de omgang.

Een heel verhaal hierboven want waar het écht om gaat, de status van het getransplanteerde hoornvlies, kunnen we kort zijn.

Het gaat goed! 4 testen doorlopen en ze waren allemaal goed.
Eerst werd de kromming en dikte van het hoornvlies gemeten, 640 micron, dat schijnt een goede waarde te zijn.
Daarna het aantal endotheel cellen in het achterste laagje, 621 cellen per vierkante millimeter.
De visus heeft nu een sterkte van -8.5 met een cilinder van -4.5
Ik kwam ooit van onmeetbaar tot -12 dus dit is een echte verbetering, er kon zelfs een brillenglas samengesteld worden waarmee ik tot 80% zicht had. Wel veel wazige strepen door het beeld, maar toch, ik kon de letters (soms met gokken) zien en goed benoemen.

De oogdruk werd gemeten op 14 mmHg en is ook heel goed.
Het transplantaat is helder en het klepje zit nog steeds goed op z'n plek.

Ik word nu voor de komende 5 jaar (4.5 jaar) losgelaten voor de controle voor 10 jaar na de operatie.
Om verwarring te voorkomen gaan we zelf die afspraak maken in januari 2020! (reminder is geplaatst in onze agenda)

Mijn kwaal levert snel een hoge oogdruk op dus over 6 maanden mag ik terug voor een oogdruktest. Tevens zullen ze dan een gezichtsveldonderzoek doen. De tweede zodat ze de resultaten van test 1 naast elkaar kunnen leggen. In een eerder blog schrijf ik hierover dus lees dat maar even terug (als je wilt)

Ik ben blij met de resultaten en wacht met smart op de nieuwe contactlens.
In september volgt hierover een ander blog!
Fijne dag.

1 mei, goed nieuws

1 mei, de dag van de arbeid, staat in sommige agenda's als 'feest van de arbeid'. En een feest gaat het worden!
Eerst netjes wachten op mijn beurt. Dat duurt weer langer dan verwacht maar dat geeft niet, ik heb de tijd.
Dan is het zover. Controle van de lenzen. hoe is het zicht enz enz.
Er blijkt veel eiwitaanslag op de harde lens te zitten waardoor comfort en zicht minder is.
Het zicht blijkt overigens best goed. Met enige gokmomentjes kom ik tot 1.0
Is het nu een T of een F? dat is soms niet te zien. Maar als je even wacht, dan zie je toch een F en is de test geslaagd. Die eiwitten bepalen meer dan je zou willen..

Maar goed... toen was het tijd om een paslens in te doen.
Mijn eigen lens moet uit om te laten polijsten en een mooie 'mini-sclera-lens' werd klaar gemaakt om te dragen. Dat ging in 1 keer goed. Ik voelde 'm niet zitten en dat is precies de bedoeling.
Weer terug naar de wachtkamer, even laten wennen, en weer terug op de stoel en kijken maar.
Hij past! maar is nog net iets te groot. Hij komt tegen dat kleine stukje wit donor-sclera dat op andere foto's te zien is. De lens raakt ook nog het transplantaat en dat mag niet. Ik had dit niet eens gevoeld want hij zat heerlijk. Doe er maar twee! ook voor links.. maar dat mag helaas niet. Op een gezond oog zetten ze geen medische contactlens.

Hoe nu verder..
Deze paslens past dus net niet en daarom wordt er een nieuwe paslens besteld, over 3 weken is deze klaar.
Dhr. Otten kan deze ook voor andere patiënten gebruiken, dus een mooie aanvulling voor zijn collectie.
Door een volle agenda kan ik pas over 8 weken weer komen om verder te gaan met de nieuwe paslens.
Met deze lens,  sterkte '0', wordt dan de precieze maat en sterkte voor mijn oog bepaald.
Dit moet in 1 keer goed gaan ivm de vergoeding van de zorgverzekeraar. Een tweede kans is er niet, dus het moet goed gebeuren.
Om goed te kunnen meten mag ik vooraf twee dagen geen lens dragen. Hierdoor komt het hoornvlies in de originele vorm terug en pas dan kan er een goede meting plaatsvinden.

Het ziet er dus naar uit dat het goed gaat komen met een mini-sclera-lens voor mijn aparte geval!
kijk er nu al naar uit..

Ik krijg de gepolijste contactlens weer terug (zonder eiwitaanslag) en het beeld en gevoel is gelijk beter. Met dat goede gevoel en zicht rijd ik weer rustig naar een zonnig Breda.