De scleralens (mini)

vrijdag 4 september.
Het lange wachten is achter de rug.
Ruim op tijd vertrokken om ruim op tijd te arriveren in Utrecht. Nog niet zo heel lang geleden ging de eerste etappe van de Tour de France met een flitsende Tom Dumoulin langs de voordeur.
Het was goed dat we op tijd waren want al snel mocht ik de nieuwe lens (zelf) indoen.
Op de een of andere manier lukte mij dat in een keer waarop de dame, Petra, dacht...die heeft zeker al eens eerder een scleralens gedragen. Nee hoor... gewoon op gevoel en hop. erin! Met een paar druppels contrastvloeistof zodat de pasvorm later goed bekeken kan worden met blauw licht.

Vanaf toen begon toch weer het lange wachten. Diverse andere patiënten gingen het kamertje binnen maar uiteindelijk mocht ook ik naar binnen.
Om nu te zeggen dat de lens lekker zat....nee.. dan niet. Het beeld was fantastisch maar toch ook iets pijnlijk op m'n oog.
Toen naar binnen voor de controle. Leestest kwam ik glansrijk doorheen. In een moeite door naar de regel van 1.0 oftewel, 100% score! dat was lang geleden om zonder te gokken een leestest te doorlopen!
Maar het gevoel op het oog was niet wat het moest zijn..
Dhr. Otten zag al snel waardoor het kwam. De diameter is perfect.. de lens zit precies op de plek waar hij vooraf bedacht was, maar de hoek waarmee de lens op het oogwit rust, was te scherp. De lens drukte zich dus een beetje in het oogwit waardoor ik rode randjes kreeg en een pijnlijk gevoel.
Eigenlijk hetzelfde als met de paslens van een paar maanden terug, die zat ook niet lekker.
Maar Dhr. Otten zou Dhr. Otten niet zijn als hij hiervoor geen oplossing had.
We gaan 'm behandelen en dan past hij beter.
Ik dacht... daar gaan weer een paar weken over heen, maar dat kon hij ter plekke uitvoeren. Dat scheelt weer.
Maar ja...toch weer andere patiënten naar binnen dus al met al toch weer wachten.
Uiteindelijk ging hij er goed voor zitten. Flesje met polijstvloeistof erbij, een doek en nog een ander goedje, en poetsen maar. Al draaiende en buigende vormde hij de lens als een volleerd pottenbakker in de gewenste vorm. Een echt vakman, hier zijn geen machines voor om dit effect te bereiken.
"als we de lens terug sturen naar de fabriek, doen ze hetzelfde trucje" .. dus kan je dat maar beter zelf doen. Hij weet immers hoe ver je kan, of moet gaan.
Lens ging even in een badje met een dikkere vloeistof en daarna mocht ik 'm zelf weer inzetten.
Dat viel in eens tegen. Hij valt van m'n vingers dus nog eens proberen.
Hij zit! maar Petra zei.. "kijk eens goed tegen het licht in"? ik zag dat er iets niet klopte maar kon niet zeggen wat. Spiegel erbij en.. er zat een luchtbel achter.
Dat mag niet.. De lens gaat met steriele vloeistof op het oog en sluit daarna hermetisch af. Dus een luchtbel geeft uitdroging aan de binnenkant, niet goed dus.. Opnieuw proberen. Het ging goed. Geen luchtbel en inderdaad, de lens zit veel beter.
De instructie over het plaatsen, uithalen en vloeistoffen werd verder afgemaakt en er werd een gewenningsperiode gemaakt.
Na ruim twee uur in Utrecht te zijn geweest konden we gaan genieten van ons weekend Leeuwarden. Als je toch een gewenningsperiode moet doorlopen, dan maar tijdens een weekendje weg!

Het wennen gaat goed. Eerst 2x per dag 1 uur en elke dag 30 min erbij. Vandaag, 9 september, draag ik 'm 2x drie en een half uur. Wederom flitst Tom Dumoulin over de (Spaanse) wegen in een tijdrit die hij vandaag wél wint.

Wat kan ik er tot nu toe van zeggen. Het voelt goed, maar het kan beter. Ik voel af en toe toch een soort pijn als ik van boven naar beneden kijk, of van links naar rechts. Dat gekke klepje zit een beetje in de weg heb ik het idee.
Vrijdag gaan we weer op controle en zal m'n ervaringen delen en dan maar kijken of er nog iets 'verbogen' dient te worden.