Maandag 11 november 2019

Zondag 10 november is een zonnige dag.
Er is veel licht in de badkamer en ik was m'n ziel en zaligheid.
Niets aan de hand, totdat ik ineens iets zwarts in mijn linker oog zie.
Ik veeg maar het gaat niet weg. Ik voel het ook niet. Het zit dus van binnen in mijn oog.
Raar..
Ik draai m'n ogen en zie dat het zwarte meebeweegt met een soort vertraging.

Het lijkt wel een soort zwarte vitrage dat danst in de wind.
Of zo'n screensaver, je kent het vast wel.

Ondank het een soort van 'mooi' is, schrik ik wel. Het schouwspel speelt zich namelijk af in mijn linker oog.
Mijn goede oog! tot nu toe.

Ik schud m'n hoofd en draai snel met m'n ogen en merk dat het gordijn uit elkaar valt.
De zwarte strepen vliegen alle nu kanten op en worden stipjes in het hele gezichtsveld.
Het lijkt wel zo'n glazen sneeuwbol met het verschil dat de vlokjes niet naar beneden gaan, maar aan de binnenkant van de bol blijven hangen.

Ik moet ook denken aan een roompudding met vanille.
Dat zit ook vol met zwarte puntjes als je er goed naar kijkt.

De uren die volgen laten de stipjes minder zwart worden en alles lijk op te lossen.
Maar als ik naar de blauwe zonnige lucht kijk, zie ik miljoenen stipjes drijven in m'n oog.

Later die middag ben ik bij een kennis op bezoek en praat ik er over.
Niet veel later komt er weer een zwart gordijn in m'n oog.
Deze keer minder intens, en meer naar links zodat ik het moeilijker kan zien, maar nu maak ik me toch echt zorgen.

Eenmaal thuis aangekomen besluit ik het UMC Utrecht te bellen voor advies.
Zondag... duh... niemand daar. Wel de optie om teruggebeld te worden vanaf 8:00 de volgende dag.

Dat terugbellen werkt prima en ik was al onderweg naar Utrecht want de ervaring leert dat ze mij dan toch willen zien.

Ondanks de drukte bij het spoedspreekuur word ik al snel geroepen voor een eerste intake.
Ik doe mijn verhaal en oogdruk wordt gemeten. 12 .. prima.

Ik mag door naar de volgende stap. Een scan van het oog, diep van binnen.
Ook daar is het druk, maar nu heb ik minder geluk. Ik mag wachten.

Na de scan weer terug naar de eerste afdeling waar een andere oogarts mijn oog bekijkt.
Spleetlamp, lens er bij, lens OP mijn oog, alles wordt uit de kast gehaald om te bekijken waar het gordijn vandaan kwam.

Toen de arts vroeg of ik ook lichtflitsjes heb gezien zei ik ja. Want als ik m'n ogen snel ronddraai, zie ik soms kort licht, ook als het donker is.
Ze gaat verder kijken en haalt de hoofd-oogarts er bij.

Ze vermoeden een vroeg stadium van het loslaten van het netvlies.
OF het loslaten van het glasachtig lichaam (het sap dat in je oog zit) Dat vocht zit in een soort zakje en dat kan los raken.

Ze zien dat het vocht zeer troebel is en zien veel rond dwarrelen. Dat 'spul' komt tussen het brandpunt waardoor ik dan minder goed zie.

En omdat ik maar met 1 oog zie, is dat best zorgelijk.

Ze vermoeden dus iets, maar ze zien nog niets dat hun vermoeden bevestigt.
Ook de diepte scan was in orde.
Toch houden ze het in de gaten.
De hoop is nu,  dat de vertroebeling de komende dagen afneemt.
Bij mensen waar, om welke reden dan ook, het glasachtig lichaam troebel wordt, komt dit meestal weer goed. (of beter)

2 december mag ik weer terug voor controle tenzij ik merk dat het beeld verslechtert of ik andere problemen merk.

Dus... wat ben ik nu wijzer?
Er is iets niet goed, ze weten niet wat, ze vermoeden iets, maar er is geen aanknoping.
Ik zie heel veel 'rommel' in mijn oog drijven dat van links en naar rechts schiet en behoorlijk in de weg zit.

Ik houd het in de gaten en en zal mijn blog weer bijwerken als dat nodig is.