Deze vrijdagmiddag kom ik vroeg in de middag aan op de oogpoli.
Normaal zou ik mij melden bij balie D maar bij de hoofdafdeling stond een bordje dat alle poli's naar de hoofdpoli zijn verplaatst. Heeft vast te maken met de vakantie.
En gezien de carnaval en overige rust in Nederland (op een biervirus na) was het hier ook vakantie!
Dat scheelt weer met wachten...
Fout.... m'n kaart mocht bij kamer 22 in de bak.
En het was druk!!... en opvallend veel rollators, ik ben overduidelijk de jongste patiënt vanmiddag.
Blijkbaar hadden veel mensen vandaag een afspraak bij de oogartsen.
Na 45 minuten wachten werd mijn naam geroepen en mocht ik kamer 22 in.
De oogdruk werd met een pufje gemeten en een leestest werd afgenomen.
En er werd gevraagd hoe het gaat.
Nou.... eigenlijk gaat het goed! Het begint goed te wennen en ik durf meer te ondernemen.
De kwaal is er nog steeds, maar ik kan er steeds beter mee leven.
De leestest gaat deze keer minder goed.... maar ja, ik zat hiervoor ook 45 min geconcentreerd naar m'n iPhone te kijken voor Wordfeud, ToonBlast en Facebook ... je moet toch wat doen in een wachtkamer.
Ik haal 100% zicht, dat wel, maar ik moest er meer moeite voor doen dan de vorige keer.
Toen ging het vrij makkelijk en zag ik 150% zonder problemen.
Maar, goed is goed. 100% is geweldig als je er over nadenkt.
Ik krijg 2 druppels in het oog om de pupil wijd te maken, hiermee kan doktor Ho straks beter IN het oog kijken.
Mijn ervaringen worden genoteerd en ik mag naar kamer F, de kamer waar ik eerder ben geweest voor een dieptescan in het oog.
Hier was het ook redelijk druk in de wachtkamer, maar ik werd direct naar binnen geroepen.
De andere (weer veel ouderen) patiënten kwamen blijkbaar voor iets anders.
Er werden twee scans gemaakt van het netvlies.
Je kijkt dan geconcentreerd naar een groen kruis dat in beeld komt, en rood laserlicht scant het oog.
Piep! klaar.
Terug naar de vorige afdeling, de kaart mag in de bak bij kamer 24, de kamer van doktor Ho.
Na het nodige iPhone gebruik werd mijn naam geroepen.
"Doktor Ho" - "Guus Klijmij"
Ik steek mijn hand uit... De doktor zegt: "sorry, ik geef geen handen"
prima! sorry.. geen probleem, en ik ga zitten.
Ze had mijn dossier inmiddels gelezen en wilde het oog graag zien.
Ze is koel en zakelijk. "kijkt u naar links, naar recht enz enz"
Ze ziet van alles...
In een vorig blog vertelde ik dat er geen oorzaak werd gevonden van de ervaringen van november 2019, maar doktor Ho zegt, "U heeft een glasvocht-loslating" ze kon dat duidelijk zien.
(het oogvocht zit in een zakje, en dat zakje zit vast aan het netvlies. Het zakje én het netvlies zijn onderdelen van het oog dat los kan raken, zeker bij hogere leeftijden)
Ik vertelde doktor Ho dat de andere artsen de vorige keer niets konden zien dat los zou zijn.
Doktor Ho vertelde dat ik toen voorsegment oogartsen heb gezien, deze artsen weten alles van het hoornvlies enz. maar hebben minder verstand van de achterkant van het oog. Elke oogarts heeft zijn/haar eigen specialisme.
Doktor Ho kon duidelijk zien dat het glasvochtzakje op 1 punt los is, en dát was wat ik had gezien in november.
Ik was enigszins blij met het feit dat er toch een oorzaak is!
Ik wist niet beter of er was geen oorzaak, alleen de symptomen van een netvliesloslating.
Ik wist niet beter of er was geen oorzaak, alleen de symptomen van een netvliesloslating.
Dat is nu duidelijk, er is een oorzaak en een gevolg. Geen netvlies, maar glasvochtzakje dat los is gegaan.
Als reactie op de loslating (en de bloeding met de zwarte streepjes) heb ik 3 floaters in beeld.
Deze 3 floaters zijn goed te zien door doktor Ho. Ze zijn redelijk fors en zitten inderdaad in het gezichtsveld.
Doktor Ho begrijpt waarom ik bij haar ben, mijn klachten zijn dus gegrond.
Maar goed... hoe gaan we het oplossen.
Doktor Ho vertelde dat de ingreep op zich zonder complicaties kan worden uitgevoerd.
Maar.... er zijn risico's ná de operatie.
Er is kans dat er een bacterie bij komt. 1 op de 2000 gevallen overkomt dat.
Doktor Ho heeft dit 1x meegemaakt in haar carrière bij UMC Utrecht.
Dit risico had ik overigens ook toen ik in 2018 te maken kreeg met de herstel operaties van het buisje, (lees eerdere blogs)
Doktor Ho heeft dit 1x meegemaakt in haar carrière bij UMC Utrecht.
Dit risico had ik overigens ook toen ik in 2018 te maken kreeg met de herstel operaties van het buisje, (lees eerdere blogs)
1 op de 20 patiënten krijgen te maken met een netvliesloslating.
100% van de patiënten krijgt te maken met staar. Dat is dus een gegeven.
Alle deze risico's zijn te behandelen, maar als er inderdaad een bacterie het oog in komt, en het gaat fout, dan kan dit 100% blindheid veroorzaken.
De kans dat het lukt en dat de vervelende floaters 100% weg zijn is dus best groot.
De kans dat het 100% mis gaat is dus klein.
De kans dat het 100% mis gaat is dus klein.
Doktor Ho gaat verder net haar verhaal.
Uw loslating vindt plaats in november 2019 en volgens protocol komt u pas in aanmerking voor een operatie als er 6 maanden verstreken zijn.
Uw loslating vindt plaats in november 2019 en volgens protocol komt u pas in aanmerking voor een operatie als er 6 maanden verstreken zijn.
Op dit moment zijn dat er 3. Ik ben op de helft dus.
Met andere woorden, ik moet nog 3 maanden wachten op een vervolg.
Ik ga even terug naar 3 maanden geleden.
Toen raakte ik licht in paniek omdat ik regelmatig bepaalde stukken niet meer zag.
Een auto in een spiegel, een persoon op straat, een gezicht, een helikopter in de lucht, beelden op een computerscherm, ... ik zag ze soms gewoon niet, Nog steeds heb ik dat.
Toen raakte ik licht in paniek omdat ik regelmatig bepaalde stukken niet meer zag.
Een auto in een spiegel, een persoon op straat, een gezicht, een helikopter in de lucht, beelden op een computerscherm, ... ik zag ze soms gewoon niet, Nog steeds heb ik dat.
Dat gaf toen angst, nu niet meer, gezien de gewenning.
De gewenning en mijn ervaring geeft mij op dit moment genoeg kracht om voor 80% te werken.
De gewenning en mijn ervaring geeft mij op dit moment genoeg kracht om voor 80% te werken.
Ik durf de auto in te stappen. Ook als het donker is.
Met regen wordt het al een uitdaging, maar ik ga. Juist om die ervaring op te doen en toe te passen.
Het is vermoeiend, dat wel, ik ben in de avond soms echt 'kapot'
Maar vroeg naar bed geeft weer energie voor de volgende dag.
En zo ga ik van dag naar dag.
De ene dag beter dan de andere. Maar elke twee weken kom ik er achter dat ik groei.
Het gaat echt beter! ik durf meer. En dat terwijl de floaters met z'n drieën heerlijk in de weg zitten.
Ik heb nog 3 maanden om te besluiten wat te doen.
Over 3 maanden zie ik doktor Ho weer en bekijkt ze mijn oog weer.
Wat ze dan gaat zien, en horen over mijn ervaringen, zal haar en mij een besluit laten nemen of er een operatie gaat plaatsvinden of niet.
We nemen afscheid en ze geeft een hand.
Ik vraag op mijn 'Guus' manier..."hè .. nu wel een hand?"
Ze lacht en ik vertrek.
We nemen afscheid en ze geeft een hand.
Ik vraag op mijn 'Guus' manier..."hè .. nu wel een hand?"
Ze lacht en ik vertrek.
Voor de geïnteresseerde:
https://www.oogartsen.nl/oogartsen/glasvocht_netvlies/retina_afwijkingen_ogen/troebelingen_witte_vlokken/
https://www.oogartsen.nl/oogartsen/glasvocht_netvlies/operatie_vitrectomie_retina/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten