10 maanden na de operatie

27 oktober, bijna 10 maanden na de operatie zijn we weer op controle geweest. 
Afspraak om 9:20 dus op tijd weg ivm files. 
Om 9:15 komen we aan bij de balie op 28E. 
Het wachten kan beginnen... er zitten niet zoveel mensen dus het kan snel gaan. 

Helaas .... het liep (weer) uit. 
Een kleine 45 min later naar binnen geroepen bij de dokter. 
Geen lang onderzoek deze keer. 
De leestest was zo klaar want ik kon de 2e rij letters niet onderscheiden. 
Geen verbetering sinds de vorige keer. 
Oogdruktest was ook zo klaar en was netjes 18. Prima dus. 

Daarna terug de wachtkamer in voor Dokter van der Lelij. 
Het was immers de dag dat de helft van de hechtingen eruit zouden gaan! 
Op een gegeven moment kwam 'Marjolein' ons halen om vooraf te druppelen ter verdoving. 
Daarna zou de arts komen... 
Na 10 minuten de tweede reeks druppels. 
Dokter komt zo. 
Maar ze kwam niet. 
Wachten. 
Nog langer wachten... geen arts... 
Marjolein gaat zoeken en gaat weg. 
Wij alleen in de kamer. 
Marjolein komt terug en geeft nog een setje verdoving. 
Ook alvast jodiumdruppels erbij. 
Nu zal het niet meer lang duren. 
Marjolein gaat de arts weer zoeken en komt niet meer terug.... 
30 minuten later zien we Dokter van der Lelij in haar behandelruimte zitten dus wij er op af... en jawel.... ze komt! 
Marjolein had moeten zeggen dat ze NU moest komen en niet zeggen "mijnheer Klijmij zit klaar voor u" 

Maar goed.... om 11:10 gaat het dan toch gebeuren. 
Verdoving is al weer ver uitgewerkt en ik krijg cocaïne gedruppeld. 
Het kan even prikken..... en dat deed het! best pijnlijk.. 
1 minuutje later nog een paar druppels cocaïne. 
De Lelij vroeg: prikt het? 
Nee... ik voelde niets meer... 
Mooi... we gaan beginnen! 

Kijk maar naar beneden.... naar links, naar boven.... 
klaar! 
je hoorde de draadjes knappen en je ziet het beeld bewegen in je oog. 

Daarna een dikke druppel Tobradex in m'n oog en werd alles afgeplakt. 
24 uur laten zitten daarna mag het er af. 
Viel dus best mee achteraf... 
Onderweg naar huis merkte ik dat de verdoving minder werd. 
Het prikt dan wat en dat gevoel bleef tot ik ging slapen aanwezig. 
De volgende ochtend werd ik wakker zonder prikkend gevoel dus de genezing was al lekker bezig. 
Verband eraf gehaald en weer verder gegaan met druppelen. 
Het beeld dat ik nu heb lijkt beter dan voorheen, maar goed is het zeker niet. 
Alles blijft wazig en zie nog 5-6 dubbel. 

In de eerste week van 2011 gaat de andere helft eruit en dan kan het echte herstel beginnen. 
Tot dit tijd druppelen we vrolijk verder en kijken we extra uit naar 2011. 

tot zover deze blog-update