Chronologie

februari 2002: ik zie kringen rond lichtpunten. Oogarts in ziekenhuis Breda zegt niets vreemds te kunnen ontdekken. Oogdruk en alles is prima in orde. 

13 december 2008: de kringen zijn inmiddels dubbel en hebben de kleuren van de regenboog maar nu wordt het beeld ook mistig in de ochtend. Ik vertel dit voor het eerst op m'n moeders verjaardag. Ik kijk het nog even aan. 20 februari toch maar even naar de huisarts geweest. Door de carnaval niet druk bij de oogpoli en ben snel aan de beurt. 

25 februari 2009: op de dag van de vliegramp deze klacht laten bekijken in ziekenhuis Den Bosch. Oogarts van Lent geeft diagnose 'Fuche Endotheel Dystrofie" Het achterste laagje van het hoornvlies verliest de cellen sneller dan normaal en dat verklaart de 'mist'. Indien de klachten binnen een jaar erger worden, moet ik terugkomen, anders wil ze mij in februari 2010 terug zien. 

30 september 2009: De klachten waren erger geworden. De mist was de hele dag merkbaar en werd steeds intenser. van Lent kijkt weer en ziet nu iets anders. De dystrofie is het toch niet!. Er is nu ook vertroebeling inhet hoornvlies te zien. Ze denkt aan een interne oogontsteking en schrijft medicatie voor. Over ruim twee weken terugkomen. De klachten worden niet beter, maar erger. Ik zie zelfs de Mio niet meer aan m'n voorruit zitten in de auto. 

16 oktober 2009: Terug op controle en toen gingen de alarmbellen af. De oogdruk was met vooronderzoekjes niet te meten. Error... Bleek deze inmiddels gestegen te zijn naar 50! (15 is normaal, 22 is al te hoog) Kwam door de medicatie en de aandoening. Direct andere medicatie gekregen om de oogdruk zo snel mogelijk naar beneden te krijgen. Controle op zaterdag, zondag en maandag. Heftige dagen... 
De arts op zaterdag ziet iets wat hij zolang hij oogarts is, nog nooit eerder heeft gezien. Hij ziet dat de iris op een paar plaatsen vast zit gekleefd aan het hoornvlies. 
De controle op maandag is bij dokter Ooijman en zij ziet hetzelfde. Hoe, waarom, enz. weten ze niet. Op 22 oktober stelt dokter Ooijman voor om mij door te sturen naar een academisch ziekenhuis. Het wordt het UMC in Utrecht. Inmiddels voel ik met wakker worden een pijn in het oog, maar dat is na een uurtje weer weg. 

25 november 2009: Op de trouwdag van m'n ouders kom ik in het UMC bij dokter de Lely. Druk mens met 4 petten tegelijk op en zij bekijkt mijn kwaal. Er worden detailfoto's gemaakt van mijn oog en Gonnie komt uit op I.C.E. Syndroom. Na 3 weken zou ik een telefonisch consult krijgen over de aanpak en oplossing. Ze wil nog overleggen met dokter Rouwen, een militaire arts welke soms in het UMC werkt en ook veel weet van hoornvliesaandoeningen. 

5 december 2009: Een gezellig dagje uit naar Arnhem loopt anders dan gehoopt. De pijn waarmee ik wakker word, gaat niet meer weg na 1 uur, maar blijft 'hangen' en wordt erger. Zo erg zelfs dat het gaat steken alsof er een grote korrel zand in je oog zit. 
We gaan eerder naar huis en belanden uiteindelijk op de EHBO in het Carolus ziekenhuis in Den Bosch. Er kijkt een jonge algemene noodarts en ik vertel mijn ICE verhaal. Hij neemt contact op met een oogarts en die zegt dat mijn kwaal niet zoveel pijn mag doen. Ik word op zondag verwacht op de oogpoli zodat een oogarts het opnieuw kan bekijken. Het oog wordt weer afgeplakt en de pijn is draagbaar. 

6 december 2009: We komen aan op de oogpoli waar ik als tweede aan de beurt ben. De oogarts kijkt en ziet dat er niets in het oog zit, maar dat het hoornvlies aan de voorkant los is gelaten! Het drijft als een soort blaar op het middengedeelte van het hoornvlies. Dit geeft de hevige pijn. Hij weet niet goed wat beter is. de opties zijn: schrapen van die voorste laag, of weer dichtplakken en laten bekijken op de oogpoli op maandag bij Ooijman. Hij kiest optie 1 en begint te verdoven om te gaan schrapen. Ondanks de verdoving zijn de eerste pogingen zo pijnlijk dat hij terugschrikt en stopt met optie 1. Dichtgeplakt gaan we naar huis en wachten op optie 2. 

7 december 2009: We komen aan bij de oogpoli waar we krijgen te horen dat dokter Ooijman een overvolle agenda heeft en mij niet kan/wil zien. We komen bij een andere arts uit, die niet erg doortastend is, en niet goed weet wat te doen. We stellen zelf voor om naar Utrecht te rijden. (wat na overleg als een goede optie wordt bestempeld) De arts zeurde nog wel dat er 1 lange file staat van Den Bosch naar Utrecht. Dit bleek niet zo te zijn en we kwamen aan in het UMC. Dokter de Hoog kijkt en ziet het rommelige hoornvlies en besluit het inderdaad weg te schrapen, met behulp van een kleine metalen hockeystick. Hier gaat de verdoving prima en is het laagje weg gehaald en krijg ik een bandagelens als een soort pleister. 

9,10,11,enz december 2009: Controle van de lens, maar deze geeft ook veel pijn dus schiet het allemaal niet erg op. Lens eraf, verband erop, verband eraf, controles.... de pijn blijft en het hoornvlies geneest niet goed, blijft troebel en laat steeds los. 

16 december 2009: De dag dat dokter de Lely telefonisch contact opneemt is gekomen. We hadden echter een dag in het ziekenhuis en daarom heeft zij ons persoonlijk op de hoogte gebracht van de aanpak. 
Er komt een drain in mijn oog (ahmed valve) en er wordt een volledige hoornvliestransplantatie uitgevoerd. Deze twee ingrepen moeten tegelijk uitgevoerd worden en de eerste mogelijkheid dat dokter De Boer en De Lely samen staan ingepland is 31 december 2009. Tot die tijd moet ik overleven met drukverbanden en zalfjes en veel paracetamol om de pijn te onderdrukken. Joan is gelukkig in staat om mijn oog af te plakken dus worden de ziekenhuisbezoeken snel minder. 

30 december 2009 Opnamedag in het UMC. Na 21:00 niet meer eten, alleen water en thee mag nog. 

31 december 2009 Operatiedag... om 12:15 krijg ik een infuus en ga ik een steenkoude operatiekamer in. Veel mensen met mondkapjes en piepende kastjes. Ik mag op een smalle tafel plaats nemen en mijn hoofd in een voorgevormd hoofdeind plaatsen. ik krijg een aantal warme dekens over me heen en de anesthesist geeft aan dat hij het narcosemiddel gaat toedienen en zegt nog dat ze heel goed voor mij gaan zorgen..... 

.... diepe slaap ....