Donderdag 2 augustus 2018

Het is weer tijd om naar Rotterdam te gaan.
Wederom lekker rustig op de weg en we komen ruim voor 13:30 aan en melden ons bij balie 11 zoals dinsdag op de afspraken kaart werd gezet.

Dat bleek een foutje te zijn, dokter Nieuwendijk heeft dienst bij balie 12.
Dat bleek een kwestie te zijn van 180 graden draaien en we stonden bij balie 12.

Nog even wachten en een formulier invullen. Dit was het derde formulier dat ik in moest vullen maar het was echt nodig... Veel dezelfde vragen, allemaal. nee. nee. nee. nee. Alleen de vragen of ik eerder aan mijn oog ben geopereerd werd beantwoord met en ja.

We mogen naar binnen.
Arts kijkt, geen verbetering. Genezing vanzelf is op korte termijn niet mogelijk. Eventueel zou het vanzelf kunnen genezen maar de kans op infectie is zo groot, dat een ingreep op korte termijn echt nodig is.
Als een infectie door het gat het oog in gaat, is de kans dat heel het oog verloren gaat groot.
Dat risico wil ik niet nemen en zal weer een operatie ondergaan.

De arts adviseert deze keer om volledige narcose te nemen omdat het te kort geleden is op de vorige operatie en het zal een lange operatie zijn waarbij hij het hele slijmvlies gaat oprekken en naar voren gaat trekken en dat hechten aan het randje van het hoornvlies. (limbus)
Het is donderdag, en morgen (vrijdag) is de operatie dag al.
De agenda zit vol en er wordt links en rechts gebeld om te bepalen wie er af gaat vallen.
Mijn 'geval' gaat voor.
We schudden de handen en gaan door naar de POS, de pro-operatieve-screening. Alles moet met enige spoed geregeld worden zoals vorige week.

Alle afdelingen zijn inmiddels bekend terrein want we waren er nog niet zo lang geleden!
Bij het aanmelden bij balie 23 wordt er gezucht als ik zeg "Dokter Nieuwendijk moet mij morgen opereren". We hebben nét alle patiënten voor morgen gebeld en instructies gegeven.
"het is weer donderdag hoor" zegt iemand anders.
Ik doe alsof mijn neus bloedt en wacht netjes af. Alsof het mijn schuld is dat mijn oog kapot is..

We gaan mee met een aardige Rotterdamse tante en ze neemt alles weer door zoals de vorige keer. Bloeddruk hoeft niet opgenomen te worden want dat zal in een week niet veel veranderd zijn. Ik ben verder gezond en mag weer terug naar wachtkamer. Nog even een formele afspraak met de anesthesist van dienst.

We mogen naar binnen, dezelfde mijnheer als de vorige week. Hij lijkt mij niet te herkennen maar eenmaal in het dossier komt het toch bij hem boven.
Vorige keer was het lokale verdoving, waarom kies je nu voor volledige narcose?
Ik vertelde dat ik dat op advies van dokter Nieuwendijk had besloten.
Die reden vond de anesthesist maar discutabel, maar ik hield voet bij stuk. Ik vertrouw mijn arts volledig en als hij dat adviseert, ga ik er in mee.
Ik dacht, als het discutabel is, dan voer je die discussie maar met hem, niet met mij.

Alles is nu klaar voor vrijdag. Of er iemand af valt of ik er later wordt bijgeschoven, blijft een raadsel, maar dat is voor latere zorg.

Met een hoopvol maar licht gespannen gevoel gaan we terug naar Breda.