Vrijdag 10 augustus 2018

Deze dag is weer een controledag in het Oogziekenhuis.

Vandaag weer een vroege afspraak om 8:20 maar gelukkig geen file door de vakantieperiode.

Terwijl dokter Nieuwendijk het oude strandhuis zoekt van Pascal & Geike, ben ik blij dat ik hier ben, bij dokter Lemij.
Hij neemt tijdens de vakantie van dokter Nieuwendijk een aantal patiënten van hem over.

Hij kijkt en zegt "Daar heeft hij wel even werk aan gehad"
Dat klopt, twee keer zelfs, maar het is allemaal gelukt. Het ziet er goed uit en de eerdere lekkages zijn verholpen. De kracht van de natuur heeft het gaatje in mijn oog hersteld!

De oogdruk wordt nog opgemeten en is 10 mmHg. Dat is best wel laag en dat zonder lek!

Omdat alle gaten nu dicht zijn, is er geen gevaar meer voor infectie en mag ik met de oogzalf stoppen. Ook de eerdere druppels tegen infecties hoeven niet meer gebruikt te worden.

Best zonde als je kijkt naar de dozen oogdruppels die ik onlangs mee kreeg van de apotheek.
Ik kreeg 2 tubes oogzalf mee, de eerste is nog niet voor de helft op, maar kan zo weg. De nieuwe tube dus ook. Eenmaal uitgegeven bij de apotheek, nemen ze niets meer terug, ook al zit de verpakking nog dicht.
Thuis gooi ik alle herhaalrecepten van deze medicijnen maar weg, maar ik bewaar de druppels en tube nog maar even.. je weet maar nooit en ze blijven nog wel even goed.

In verband met vakanties van betrokken personen is de vervolgafspraak op 11 september 2018 gemaakt.

De hechtingen blijven voorlopig nog in het oog zitten. De hechtdraden zijn uiterst dun en lang zodat ze, in de ogen van de arts, weinig last opleveren.
Ik vind ze best in de weg zitten want iedere keer als je kijkt, naar links, naar rechts (en dat doet een oog best veel!) voel ik dat en komt er een traan.
Ik houd het oog daarom maar gesloten, dat is nog het meest comfortabel en levert de minste tranen op.
Nu de oogleden minder dik zijn en de spieren weer wat meer kracht krijgen, lukt het me sinds vandaag om het oog te openen.
Het beeld is erg slecht te noemen. De eerste tijd is alles heel geel gekleurd en daarna erg wit en ontzettend helder. Alsof er een verkeerd ingesteld Instagram filter overheen is gezet.

Voor de operaties had ik een beeld dat ik gewend was. Het was jaren hetzelfde. Met de scleralens kon ik perfect zien met het oog, zonder de scleralens alleen contouren. Maar het waren wel contouren die ik gewend was.
Het scherptepunt lag op zo'n 9-10cm. Kleine letters lezen, of de pixels zien van een retinascherm van een iPhone was geen probleem. Het is opmerkelijk dat je hersenen met deze afwijking toch een diepte kan produceren. Water inschenken was geen probleem. Zowel met lens als zonder lens kon ik dat gewoon.

Dat is nu voorbij.
Ik heb geen scherptepunt meer. Het hele beeld is totaal verstoord en zie ik nog veel minder dan voorheen.
Daardoor zie ik nu helemaal geen diepte meer en dat is best lastig.
Het contrast met het linkeroog is nu veel groter dan voorheen en dat is vermoeiend.

Hoe het straks met de scleralens gaat, geen idee... voorlopig mag ik deze niet dragen.

Dus de komende tijd moet ik opnieuw gaan wennen aan het nieuwe beeld van mijn nieuwe oog.